"Το αίμα απλώθηκε αμέσως στον τοίχο,δεν μπορούσα να ακουμπήσω πουθενά.Ένιωθα σφάχτες μεχρι να επουλωθεί η πληγή.Μετά την επούλωση με πέταξε έξω απ'το σπίτι...ΝΑ ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙΣ!είπε και μου έκλεισε τη πόρτα.Πήρα τους δρόμους,και κατέληξα στο Σούνιο.Στεγάστηκα προσωρινά σε υπνόσακο..Μόλις ένιωσα καλύτερα,έφυγα απ'την Αθήνα.Κατέληξα στη Λάρισα,σε έναν ξαδερφό μου.Έμεινα εκεί λίγο καιρό μέχρι που στάθηκα στα πόδια μου και δήλωσα τη σχολή.Ποτέ δε μοιράστηκα αυτή τη φριχτή ιστορία" είπε ο Βασίλης τρομαγμένος.Έβαλε πάλι τη μπλούζα του βιαστικά και κοίταξε προς το μέρος της Ερμίνας."Ρε Βασίλη,εσύ,είχες ξαδέρφια,σε υποστήριξαν.Εγώ είχα μόνο μια αδερφή μικρότερη και εξαιτίας της κλείστηκα στο σπίτι για ένα χρόνο.Δε βγήκα να κυνηγήσω τίποτα μέχρι πέρσι.Πέρσι ήρθα απο την Κέρκυρα εδώ.Πέρσι κυνήγησα τα όνειρά μου και έφυγα απο τη δυστυχία." τον κοίταξε διστακτικά.Της έκανε νόημα να την αγκαλιάσει.Αυτή τον πλησίασε.Αγκαλιαζοντάς τη,της ψυθίρισε στο αυτί "Πάντα θα σε προσέχω,πάντα θα είμαι δίπλα σου Ερμίνα".Η Ερμίνα χαμογέλασε.Ήξερε πως ο Βασίλης το εννοούσε.Είχαν περάσει πολλά πριν απο αυτό που ζούσαν τώρα."Κάποια στιγμή,θα τα βρούνε σκούρα με τη δικαιοσύνη,και οι νεκροί,και οι ζωντανοί",του ψυθίρισε και τον αγκάλιασε σφιχτά.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου