Η Ερμίνα χαμογέλασε στον Βασίλη,δείχνοντάς του οτι δεν συμβαίνει τίποτα.Αλλά ο Βασίλης είχε μια ανησυχία."Τι έχεις;" την ξαναρώτησε.Τον κοίταξε διστακτικά."Τίποτα δεν έχω" του απάντησε ξερά.
Την κοίταξε ανησυχητικά.Την άγγιξε απαλά,και την αγκάλιασε."Μη φοβάσαι,θα έχεις πάντα δίπλα σου εμένα" της είπε χαμογελώντας.Η Ερμίνα τον άφησε μόνο του για λίγο.Περπάτησε αργά τον διάδρομο που οδηγούσε στο χολ.Κατευθύνθηκε προς την βιβλιοθήκη της και πήρε βιαστικά ένα άλμπουμ.
Γυρίζοντας,είπε στον Βασίλη να κάτσει κάτω.Άνοιξε το άλμπουμ που κρατούσε στα χέρια της."Με βλέπεις?" τον ρώτησε."Έτσι μεγάλωσα,με αυτόν τον φόβο.Με τον φόβο πως κάποια μέρα θα μου καταστρέψει τη ζωή και θα με σκοτώσει.." συνέχισε τρομαγμένη.Ο Βασίλης την κοίταξε καλά."Ποιά είναι αυτή;" την ρώτησε.Τον κοίταξε ελαφρώς φοβισμένη νομίζοντας οτι την παρακολουθεί κάποιος.."Αυτή είμαι εγώ" του απάντησε."Και αυτή που με φωτογράφισε,η γυναίκα που μου γάμησε την ψυχολογία μέχρι να φύγω απ'το σπίτι" συνέχισε.Ο Βασίλης ανυπομονούσε να δει τι άλλο θα έλεγε."Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου..Πίστευα πως θα με ένιωθες..Τόσα χρόνια δεν άντεχα το ξύλο,τον εκβιασμό,την έλλειψη της στοιχειώδους ελευθερίας.Κάθε φορά που δεν κατάφερνα κάτι μου έλεγε πως είμαι άχρηστη και πως ποτέ κανείς δεν θα βρεθεί για να ταιριάξει.Πως όλοι θα θέλουν το κάτι παραπάνω.Και εγώ την πίστευα,ναι,την πίστευα.Ώσπου μια μέρα το'σκασα.Έιδα επιτέλους τη ζωή.Γνώρισα κόσμο,έζησα,διάβασα,πέτυχα τους στόχους μου,μέχρι που μια μέρα έμαθα πως πέθανε.Σεβασμός δεν της άξιζε,γιατί αυτή δεν ήξερε καν τι σημαίνει.Απαιτούσε τον σεβασμό.Δεν ήθελα καν να την δω.Ήμουν δεκαέξι.Και λένε πως πέθανε απο κατάθλιψη.Μα δεν είχε κατάθλιψη,δεν είχε καν αισθήματα.Χτυπούσε ένα ανήμπορο κοριτσάκι απο τα 4 χρόνια του.Το έλεγε κακομαθημένο,του στερούσε την ελευθερία,την αγάπη,τα πάντα.Το άφηνε να ζει στην εξαθλίωση..Και κάποια στιγμή,μόλις τελειώσαν όλα αυτά γνώρισα εσένα." του είπε.Ο Βασίλης στάθηκε.Την κοίταξε."Έχω μια μαχαιριά στην πλάτη απ'τον καβγά με τον πατέρα μου,πριν φύγω απ'το σπίτι..Ήθελα και εγώ να κυνηγήσω τα όνειρά μου βλέπεις,και το πλήρωσα με τον χειρότερο τρόπο.Απο τότε κλείστηκα στον εαυτό μου και δεν μιλούσα σε κανέναν,μεχρι που βρέθηκες εσύ."
Ο Βασίλης έβγαλε την μπλούζα του..Ένα τεράστιο σημάδι απλονώταν στην πλάτη του.
Την κοίταξε ανησυχητικά.Την άγγιξε απαλά,και την αγκάλιασε."Μη φοβάσαι,θα έχεις πάντα δίπλα σου εμένα" της είπε χαμογελώντας.Η Ερμίνα τον άφησε μόνο του για λίγο.Περπάτησε αργά τον διάδρομο που οδηγούσε στο χολ.Κατευθύνθηκε προς την βιβλιοθήκη της και πήρε βιαστικά ένα άλμπουμ.
Γυρίζοντας,είπε στον Βασίλη να κάτσει κάτω.Άνοιξε το άλμπουμ που κρατούσε στα χέρια της."Με βλέπεις?" τον ρώτησε."Έτσι μεγάλωσα,με αυτόν τον φόβο.Με τον φόβο πως κάποια μέρα θα μου καταστρέψει τη ζωή και θα με σκοτώσει.." συνέχισε τρομαγμένη.Ο Βασίλης την κοίταξε καλά."Ποιά είναι αυτή;" την ρώτησε.Τον κοίταξε ελαφρώς φοβισμένη νομίζοντας οτι την παρακολουθεί κάποιος.."Αυτή είμαι εγώ" του απάντησε."Και αυτή που με φωτογράφισε,η γυναίκα που μου γάμησε την ψυχολογία μέχρι να φύγω απ'το σπίτι" συνέχισε.Ο Βασίλης ανυπομονούσε να δει τι άλλο θα έλεγε."Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου..Πίστευα πως θα με ένιωθες..Τόσα χρόνια δεν άντεχα το ξύλο,τον εκβιασμό,την έλλειψη της στοιχειώδους ελευθερίας.Κάθε φορά που δεν κατάφερνα κάτι μου έλεγε πως είμαι άχρηστη και πως ποτέ κανείς δεν θα βρεθεί για να ταιριάξει.Πως όλοι θα θέλουν το κάτι παραπάνω.Και εγώ την πίστευα,ναι,την πίστευα.Ώσπου μια μέρα το'σκασα.Έιδα επιτέλους τη ζωή.Γνώρισα κόσμο,έζησα,διάβασα,πέτυχα τους στόχους μου,μέχρι που μια μέρα έμαθα πως πέθανε.Σεβασμός δεν της άξιζε,γιατί αυτή δεν ήξερε καν τι σημαίνει.Απαιτούσε τον σεβασμό.Δεν ήθελα καν να την δω.Ήμουν δεκαέξι.Και λένε πως πέθανε απο κατάθλιψη.Μα δεν είχε κατάθλιψη,δεν είχε καν αισθήματα.Χτυπούσε ένα ανήμπορο κοριτσάκι απο τα 4 χρόνια του.Το έλεγε κακομαθημένο,του στερούσε την ελευθερία,την αγάπη,τα πάντα.Το άφηνε να ζει στην εξαθλίωση..Και κάποια στιγμή,μόλις τελειώσαν όλα αυτά γνώρισα εσένα." του είπε.Ο Βασίλης στάθηκε.Την κοίταξε."Έχω μια μαχαιριά στην πλάτη απ'τον καβγά με τον πατέρα μου,πριν φύγω απ'το σπίτι..Ήθελα και εγώ να κυνηγήσω τα όνειρά μου βλέπεις,και το πλήρωσα με τον χειρότερο τρόπο.Απο τότε κλείστηκα στον εαυτό μου και δεν μιλούσα σε κανέναν,μεχρι που βρέθηκες εσύ."
Ο Βασίλης έβγαλε την μπλούζα του..Ένα τεράστιο σημάδι απλονώταν στην πλάτη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου