"Αιώνια Νιρβάνα"

Απρίλιος.Άνοιξη.
Η Φύση φοράει τα γιορτινά της και γιορτάζει την γέννηση των νέων ζωών,του τέλους του χειμώνα.Κι όμως μερικές ψυχές πεθαίνουν.Μια υπόσχεση θα κοστίσει τη ζωή σε μια 27χρονη κοπέλα,την Κυριακή-Δήμητρα Καταλανή.Την υπόσχεση που πήρε να πεθάνει σαν τον Kurt Cobain.Στα 27 της,απο ναρκωτικά και πυροβολισμό.Γεννήθηκε 5 Απριλίου του '95,λίγες ώρες μετά τον θάνατο του Cobain.Μεγαλώνοντας,έμαθε για τον θάνατο και αγάπησε τη μουσική του,τόσο που ήθελε να ζήσει την ίδια ζωή με αυτόν.Ήθελε να μάθει κιθάρα,να γίνει εθισμένη στην ηρωϊνη,και να πεθάνει απο αυτή.Ήθελε να ανοίξει ο φάκελος του θανάτου του.Μπορεί δικό της συγκρότημα να μην έκανε,αλλά προσπάθησε να κάνουν την ίδια ζωή.Η Κικίτσα πίστευε οτι τίποτα δεν ήταν τυχαίο,αλλά όλα προμελετημένα.Η μέρα που γεννήθηκε,η σχέση της με τον νεκρό Kurt,ο χαρακτήρας,το όνομα,η εμφάνισή της,μέχρι και το τέλος που επέλεξε να δώσει στη ζωή της στα 27 της,στις 5 Απριλίου.Το ίδιο τέλος έχουν,αυτός απο τύχη και αυτή απο επιλογή.Ξεκίνησε τη χρήση ναρκωτικών απο το ποτό και τις ζελατίνες,και έφτασε μέχρι την ηρωΐνη σταδιακά.Η μάνα της την άκουγε απο μικρή για τον σκοπό που είχε και της έλεγε να σοβαρευτεί,αλλά η Κική εκεί,να θέλει να πεθάνει σαν αυτόν.Εκείνη την περίοδο ήταν με ένα παιδί τον Κυριάκο.Έμπαινε ο Απρίλης όταν του είπε τι θέλει να κάνει.Εκείνο τον καιρό έπαιρνε ηρωϊνη και πίστευε πως είχε έρθει ο καιρός.Η μάνα της την έστελνε στην απεξάρτηση,αλλά η Κική δεν πήγαινε.Το είχε σκοπό.Θα πέθαινε.Τις 5 Απριλίου το βραδάκι,πήρε τονξ Κυριάκο και πήγαν σε μια οικοδομή,με την μάνα της να ακολουθεί απο πίσω.Η Κική είχε έτοιμο το χαρτί,τα ρούχα της,όλα.Και την τελευταία της δόση μαζί.Φορούσε μια τεράστια ριγέ ζακέτα και ένα τζην με μπαλώματα.Απο κάτω είχε κάτι χακί μπότες,σαν αρβύλες,άλυτες ήταν.Χτύπησε τη τελευταία της δόση και έδωσε σήμα στον Κυριάκο να πυροβολήσει."Αν νοιάζεσαι πραγματικά,κάντο" του είπε την ώρα που χτυπούσε την ένεση στο χέρι της,με τη μάνα της να βλέπει στη γωνία το άδοξο τέλος της κόρης της.Αφού ακούστηκε ο πυροβολισμός,ο Κυριάκος έκλαψε με λυγμούς πάνω απ'το άψυχο,πλέον,σώμα της Κυριακής.
Ανοίγοντας το χαρτάκι διάβασε "Για να δοθεί και η δικαιοσύνη στους άψυχους νεκρούς.Ας ανοίξει επιτέλους η υπόθεση."

Τι κοιτάς μωρέ;
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟ,την τέλειωσα._.

Δωμάτιο 666:Η Συνέχεια

Τρίτη μέρα.Άλλες δυο μείνανε,και εγώ τίποτα...Ούτε μνημεία πήγα να δω,τίποτα.Κλεισμένη στο ξενοδοχείο να λύσω το μυστήριο..Τι να ήταν η κοπέλα άραγε;
Οι μέρες συνεχίζονταν και η φιλία μου με τη ρεσεψιονίστ και τον ιδιοκτήτη μεγάλωνε και εξελισσόταν.Ο Ιδιοκτήτης μου είχε δώσει το κλειδί του δωματίου με φόβο και μου είχε πει να προσέχω...Έτσι,γύρω στα μεσάνυχτα χτύπησα αλλά απάντηση δε πήρα.Έτσι τόλμησα να ανοίξω τη πόρτα,με μικρές φοβίες να με βασανίζουν.Σκοτάδι,σκοτάδι παντού.Ένας περίεργος ήχος ακουγόταν και διστακτικά άναψα το φως.Κανένας μέσα.Το κρεβάτι πεντακάθαρο,και το δωμάτιο επίσης.Δεν είχα τίποτα να κοιτάξω,τίποτα να εξετάσω.Προχώρησα προς το μπάνιο,αλλά επιφυλακτικά γύρισα πίσω.Και τότε είδα κάτω απ'το κρεβάτι κάτι σκούρο.Όταν πήγα να το ακουμπήσω,ήταν ξερό.Αίμα δεν ήταν,γιατί είχε το μαύρο χρώμα.Ήταν και άοσμο...Δεν ασχολήθηκα και πολύ,γιατί η περιέργεια να πάω στο μπάνιο με έτρωγε..Η πόρτα ήταν κλειδωμένη.Θυμήθηκα τα λόγια του ιδιοκτήτη και γύρισα να πάρω τα κλειδιά...Όταν όμως γύρισα,πάλι άκουσα τη κραυγή της πρώτης μέρας.Έπιασα τα κλειδιά και άνοιξα τη πόρτα του μπάνιου.Στο πάτωμα ήταν πάλι ένα υγρό.Αυτή τη φορά δεν ήταν ξερό όμως.Ήταν φρέσκο,και αν κρίνω απο τα ξυράφια δίπλα,ήταν αίμα.Η μπανιέρα γεμάτη νερό σε ροζ απόχρωση,λερωμένα ρούχα στην λεκάνη και αίμα,παντού αίμα..Ποιος να ήξερε τι είχε γίνει πριν χρόνια εδώ;
Ποιός;
Και εκεί που αναρωτιόμουν όλα αυτά,η πόρτα έκλεισε,και η Αλέξις μπήκε μέσα κοιτώντας με φιλικά.

Συνεχίζεται..

Αποτυπώματα:Ο φίλος μου ο Λευτεράκης

Είσαι σίγουρη γι'αυτό που πας να κάνεις; της απέυθυνε τον λόγο ο Βασίλης.Η Ρέα έβαλε μια ακόμη στρώση μάσκαρα και με μια σβέλτη κίνηση έβαψε τα χείλια της.Διόρθωσε το κούμπωμα της φούστας της και έβαλε τις πλατφόρμες.Η δουλειά που της είχαν αναθέσει ήταν τόσο επικίνδυνη και δύσκολα θα μπορούσε ο καθένας να την κάνει.Ο Βασίλης την κοίταξε ξανά και η Ρέα του απάντησε διστακτικά Αυτός ο άνθρωπος μου στέρησε τη χαρά,μου έκλεψε μια φίλη σημαντική.Μου πήρε την Κατερίνα,δεν θα τον αφήσω έτσι.Δεν θα τον αφήσω.Έκλεισε την πόρτα,πήρε την τσάντα της και πήγε στο γραφείο της.Φαινόταν τόσο μπερδεμένη και ταυτόχρονα αποφασισμένη.Κάθισε στην καρέκλα,την έφερε 3 σβούρες και πήρε απ'τη βιβλιοθήκη της μια φωτογραφία της με την Κατερίνα.Την κοιτούσε επίμονα ώσπου κοίταξε το ρολόι της και κατάλαβε πως επιτέλους έφτασε η ώρα.Κάρφωσε την ψείρα στη ραφή του σουτιέν της και φρόντισε να την κρύψει τόσο καλά ώστε να μην την ανακαλύψει ο δολοφόνος.Έφυγε απ'το γραφείο και πήγε προς το αυτοκίνητό της όπου την περίμενε η Άρτεμις.Μόλις έφτασε στην κρυψώνα,τρομαγμένη προσπάθησε να ισσοροπήσει τις πλατφόρμες για το ραντεβού.Πέρασε λίγη ώρα ώσπου ο δολοφόνος,ο Λευτέρης,εμφανίστηκε.Αφού της άνοιξε την πόρτα,η Ρέα με αποκαλυπτικές αλλά ταυτόχρονα κομψές κινήσεις μπήκε μέσα.Κατευθύνθηκε προς το μέρος του και του χάιδεψε το μέτωπο δίνοντάς του ένα απαλό φιλί.Κάθισε κάτω.της είπε ο Λευτέρης.Εκείνη μόλις κάθισε άρχισε το παιχνίδι της.Με αισθησιακή φωνή και μια κίνηση που έκανε την τιράντα του σουτιέν της να πέσει,η Ρέα του είπε Λευτεράκη αγόρι μου,είμαι εδώ για να σε κάνω να νιώσεις όμορφα.Και άρχισε να βάζει κρασί.Ο Λευτέρης την κοίταξε περίεργα και η Ρέα δάγκωσε πρόστυχα τα κόκκινα χείλη της.Διστακτικά,έβγαλε το όπλο απο το τσαντάκι της και στόχευσε προς τον Λευτέρη.Ο Λευτέρης τρόμαξε.Λευτέρη,ας ξεκινήσει το παιχνίδι μας.Είμαι εδώ για το καλό σου.Δηλαδή.Αν μου πεις ποιους σκότωσες και βασάνισες θα έχεις την ευκαιρία να με κάνεις ο,τι θέλεις.Αν όμως όχι,θα πας απο γυναίκα,και μάλιστα αστυνομικό.Τι λες;Θα παίξουμε; είπε απειλητικά η Ρέα.Ο Λευτέρης με τρεμάμενη φωνή είπε Σκότωσα την Κατερίνα Δαμιανίδη,και την αδερφή της.Λίγο καιρό μετά διαμέλισα τον Γιώργο Παπαδοκλή και πέταξα τα άκρα του σε σκυλιά.Και τώρα,αποκεφάλισα τον αδερφό μου,τον Ορφέα Μπουλαξή.Και τώρα τι κέρδισα;
Η Ρέα του κάνει νόημα να πλησιάσει.Ο Λευτέρης όμως,πήγε να τη φιλήσει.Η Ρέα μέσα σε ένα λεπτό είχε φορέσει τις χειροπέδες στον Λευτέρη.Τον διέταξε να κάτσει στη γωνία και του είπε Τώρα Λευτεράκη μου,κέρδισες τη ζωή σου,αλλά όχι εμένα.Αν κάποτε βγεις απο την φυλακή,εδώ θα είμαι,έλα και κάνε με ό,τι θέλεις. Έβγαλε απο τη τσάντα της το τηλέφωνο και πήρε τον Βασίλη.Μέσα σε λίγη ώρα το τμήμα Α ήταν εκεί.Είμαι καλά τους είπε.Αλλά πριν καν τη ρωτήσουνε συνέχισε να μιλάει και είπε όλα όσα της είχε ομολογήσει ο Λευτέρης Μπουλαξής.Ο Λευτέρης μετά απο λίγο καιρό καταδικάστηκε για πολλαπλές δολοφονίες και φυλακίστηκε ισόβια.

Το τέλος.

Σημείωση:Αυτή είναι η πρώτη ολοκληρωμένη ιστορία που ανεβάζω,μου είναι δύσκολο να τις τελειώνω γιατί κεντρίζομαι απο κάτι άλλο.Αυτά.

Αποτυπώματα: Το χέρι

"Βρέθηκε ανθρώπινο χέρι στο πάρκο σήμερα το πρωί"
έγραφε το μήνυμα που έλαβε η Ρέα στο κινητό.Κοίταξε καλά στον καθρέπτη της και σκέφτηκε πως θα έπρεπε να αντιμετωπίσει μια ακόμη υπόθεση.Έβαλε βιαστικά ένα τζην και τα αθλητικά της και έτρεξε στην κουζίνα να πάρει τηλέφωνο τον Παύλο,τον διευθυντή της.Μα πριν καν αγγίξει το τηλέφωνο,αυτό χτύπησε δυνατά.Το σήκωσε.Ήταν η Άρτεμις,η συναδελφός της.Ήθελε να της πεί πως βρισκόταν ήδη στο πάρκο μαζί με τους υπόλοιπους:Τον Βασίλη,τον Διονύση και τον Παύλο.Η Ρέα έκλεισε το τηλέφωνο.Χτύπησε με δύναμη την πόρτα πίσω της και μπήκε αποφασισμένη στο αυτοκίνητό της.Δεν άργησε να φτάσει στο πάρκο και να βρεθεί αντιμέτωπη με το τοπίο της φρίκης:το ματωμένο χέρι."Μας ειδοποίησαν πριν 2 ώρες" της είπε ο Παύλος, "μια γυναίκα το είδε και τρόμαξε",συνέχισε.Η Ρέα τον κοίταξε απορημένη."Μα ποιος λογικός άνθρωπος έρχεται βόλτα στις 6 τα χαράματα;" τον ρώτησε. "Θα συμφωνήσω.Έχουμε τα στοιχεία της;" ρώτησε ο Βασίλης.Ο Παύλος τους κοίταξε καλά.Γύρισε το κεφάλι του στον Διονύση."Διονύση,ψάξε τα στοιχεία της,Βασίλη και Ρέα,ψάξτε για στοιχεία!" φώναξε και κατέβασε μια γουλιά καφέ.

Συνεχίζεται.. όταν βρεθεί κάποια πηγή έμπνευσης!


Αυτή την ιστορία την ανεβάζω για την Αφροδίτη που μου ζήτησε να την ανεβάσω:*

Το Αίμα στον τοίχο

"Το αίμα απλώθηκε αμέσως στον τοίχο,δεν μπορούσα να ακουμπήσω πουθενά.Ένιωθα σφάχτες μεχρι να επουλωθεί η πληγή.Μετά την επούλωση με πέταξε έξω απ'το σπίτι...ΝΑ ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙΣ!είπε και μου έκλεισε τη πόρτα.Πήρα τους δρόμους,και κατέληξα στο Σούνιο.Στεγάστηκα προσωρινά σε υπνόσακο..Μόλις ένιωσα καλύτερα,έφυγα απ'την Αθήνα.Κατέληξα στη Λάρισα,σε έναν ξαδερφό μου.Έμεινα εκεί λίγο καιρό μέχρι που στάθηκα στα πόδια μου και δήλωσα τη σχολή.Ποτέ δε μοιράστηκα αυτή τη φριχτή ιστορία" είπε ο Βασίλης τρομαγμένος.Έβαλε πάλι τη μπλούζα του βιαστικά και κοίταξε προς το μέρος της Ερμίνας."Ρε Βασίλη,εσύ,είχες ξαδέρφια,σε υποστήριξαν.Εγώ είχα μόνο μια αδερφή μικρότερη και εξαιτίας της κλείστηκα στο σπίτι για ένα χρόνο.Δε βγήκα να κυνηγήσω τίποτα μέχρι πέρσι.Πέρσι ήρθα απο την Κέρκυρα εδώ.Πέρσι κυνήγησα τα όνειρά μου και έφυγα απο τη δυστυχία." τον κοίταξε διστακτικά.Της έκανε νόημα να την αγκαλιάσει.Αυτή τον πλησίασε.Αγκαλιαζοντάς τη,της ψυθίρισε στο αυτί "Πάντα θα σε προσέχω,πάντα θα είμαι δίπλα σου Ερμίνα".Η Ερμίνα χαμογέλασε.Ήξερε πως ο Βασίλης το εννοούσε.Είχαν περάσει πολλά πριν απο αυτό που ζούσαν τώρα."Κάποια στιγμή,θα τα βρούνε σκούρα με τη δικαιοσύνη,και οι νεκροί,και οι ζωντανοί",του ψυθίρισε και τον αγκάλιασε σφιχτά.

Συνεχίζεται.

Ψεύτικο Χαμόγελο

Η Ερμίνα χαμογέλασε στον Βασίλη,δείχνοντάς του οτι δεν συμβαίνει τίποτα.Αλλά ο Βασίλης είχε μια ανησυχία."Τι έχεις;" την ξαναρώτησε.Τον κοίταξε διστακτικά."Τίποτα δεν έχω" του απάντησε ξερά.
Την κοίταξε ανησυχητικά.Την άγγιξε απαλά,και την αγκάλιασε."Μη φοβάσαι,θα έχεις πάντα δίπλα σου εμένα" της είπε χαμογελώντας.Η Ερμίνα τον άφησε μόνο του για λίγο.Περπάτησε αργά τον διάδρομο που οδηγούσε στο χολ.Κατευθύνθηκε προς την βιβλιοθήκη της και πήρε βιαστικά ένα άλμπουμ.
Γυρίζοντας,είπε στον Βασίλη να κάτσει κάτω.Άνοιξε το άλμπουμ που κρατούσε στα χέρια της."Με βλέπεις?" τον ρώτησε."Έτσι μεγάλωσα,με αυτόν τον φόβο.Με τον φόβο πως κάποια μέρα θα μου καταστρέψει τη ζωή και θα με σκοτώσει.." συνέχισε τρομαγμένη.Ο Βασίλης την κοίταξε καλά."Ποιά είναι αυτή;" την ρώτησε.Τον κοίταξε ελαφρώς φοβισμένη νομίζοντας οτι την παρακολουθεί κάποιος.."Αυτή είμαι εγώ" του απάντησε."Και αυτή που με φωτογράφισε,η γυναίκα που μου γάμησε την ψυχολογία μέχρι να φύγω απ'το σπίτι" συνέχισε.Ο Βασίλης ανυπομονούσε να δει τι άλλο θα έλεγε."Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου..Πίστευα πως θα με ένιωθες..Τόσα χρόνια δεν άντεχα το ξύλο,τον εκβιασμό,την έλλειψη της στοιχειώδους  ελευθερίας.Κάθε φορά που δεν κατάφερνα κάτι μου έλεγε πως είμαι άχρηστη και πως ποτέ κανείς δεν θα βρεθεί για να ταιριάξει.Πως όλοι θα θέλουν το κάτι παραπάνω.Και εγώ την πίστευα,ναι,την πίστευα.Ώσπου μια μέρα το'σκασα.Έιδα επιτέλους τη ζωή.Γνώρισα κόσμο,έζησα,διάβασα,πέτυχα τους στόχους μου,μέχρι που μια μέρα έμαθα πως πέθανε.Σεβασμός δεν της άξιζε,γιατί αυτή δεν ήξερε καν τι σημαίνει.Απαιτούσε τον σεβασμό.Δεν ήθελα καν να την δω.Ήμουν δεκαέξι.Και λένε πως πέθανε απο κατάθλιψη.Μα δεν είχε κατάθλιψη,δεν είχε καν αισθήματα.Χτυπούσε ένα ανήμπορο κοριτσάκι απο τα 4 χρόνια του.Το έλεγε κακομαθημένο,του στερούσε την ελευθερία,την αγάπη,τα πάντα.Το άφηνε να ζει στην εξαθλίωση..Και κάποια στιγμή,μόλις τελειώσαν όλα αυτά γνώρισα εσένα." του είπε.Ο Βασίλης στάθηκε.Την κοίταξε."Έχω μια μαχαιριά στην πλάτη απ'τον καβγά με τον πατέρα μου,πριν φύγω απ'το σπίτι..Ήθελα και εγώ να κυνηγήσω τα όνειρά μου βλέπεις,και το πλήρωσα με τον χειρότερο τρόπο.Απο τότε κλείστηκα στον εαυτό μου και δεν μιλούσα σε κανέναν,μεχρι που βρέθηκες εσύ."
Ο Βασίλης έβγαλε την μπλούζα του..Ένα τεράστιο σημάδι απλονώταν στην πλάτη του.

Το Δωμάτιο 666:Ανάμεσα αλήθειας και ψέματος

Προσπάθησα να μαζέψω πληροφορίες για τη ταυτότητα της κοπέλας απο το δωμάτιο,μέσω της ρεσεψιονίστ,αλλά αυτή μου τα είπε κάπως μπερδεμένα...
"Εκεί,απ'ότι έχω ακούσει,έμενε ένα νεαρό κορίτσι με τους γονείς του στις διακοπές και σκότωσε τους γονείς του,έτσι ακούγεται,και λένε μάλιστα πως έχει στοιχειώσει και το δωμάτιο,δεν ξέρω άλλα" και έψαξα περισσότερο την υπόθεση μέχρι που έμαθα το όνομα της κοπέλας..."Αλέξις"

Δωμάτιο 666:Μαθαίνοντας

...Αφού άνοιξα την τρύπα στον τοίχο του μπάνιου ξεκίνησα να παρακολουθώ πάλι την περίεργη κοπέλα αλλά η κατάσταση ήταν πολύ μπερδεμένη.Έβγαινε απο τη πόρτα του μπάνιου και μετά εξαφανιζόταν.Δηλαδή ήταν ορατή όσο ήταν στο δωμάτιο και μόλις έμπαινε στο μπάνιο θαρρείς πως εξαφανιζότανε.Συνέχισα την παρακολούθηση κ τις έρευνες όσπου έγινα φίλη με τη ρεσεψιονίστ και την ρωτούσα για το δωμάτιο 666.Αυτή μου είπε πως δεν μένει κανείς εκεί και προσπαθούσα να ταιριάξω την παρουσία της κοπέλας με κάτι παρανορμάλ και εξωπραγματικό.Έψαξα πολύ καλά την υπόθεση και φαντάστηκα οτι ήταν φάντασμα/ζόμπι ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Δωμάτιο 666:Μια μικρή γνωριμία.

..."Να σας γνωρίσω ήθελα",της λέω χαμογελαστή και συνεχίζω λέγοντας:"Να,ξέρετε μένουμε στα διπλανά δωμάτια" και πριν τελειώσω καλά καλά την πρόταση μου κάνει 
"Ναι,το ξέρω."
...Με έτρωγε η περιέργεια να μάθω τα πάντα γι'αυτήν,αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα,γιατί είχα ξεχάσει τον σκοπό που είχα έρθει,την πενταήμερη εκδρομή.Αλλά είχα 2 μέρες εδώ και δεν είχα πάει πουθενά,εφόσον αυτή η περιέργεια και ο φόβος με έκαναν να κλειστώ μέσα στο δωμάτιό μου και να μη βγώ για όλη την διάρκεια της εκδρομής μου.Και φυσικά,άρχισα να την παρακολουθώ συστηματικά μέρα και νύχτα,ώσπου έφτασα στο σημείο να τρυπήσω τον τοίχο του δωματίου μου για να μάθω τι σόι άνθρωπος είναι,αλλά οι προσπάθειές μου μέχρι στιγμής αποδείχτηκαν αποτυχημένες,γιατί όποτε έμπαινε στο δωμάτιο,κλειδωνόταν στο μπάνιο καμιά 15αριά ώρες,και αναγκάστηκα να ανοίξω τρύπα ΚΑΙ στο μπάνιο.Αλλά πάλι,τζίφος.

Το δωμάτιο 666:"Το πρώτο κρούσμα"

...Σκέφτηκα καλά αυτά που έγραφε το σημείωμα.Και κάποια στιγμή ήρθε το βραδινό,και αφότου έφαγα,ξάπλωσα στο κρεβάτι μου.Έστελνα μηνύματα με την αδερφή μου την Κρίσι και ακούστηκε ένα χτύπημα στον τοίχο.Σηκώθηκα κατατρομαγμένη και βγήκα απο το δωμάτιό μου.Πήγα μια βόλτα στον διάδρομο του ορόφου για να ηρεμήσω και παρατήρησα κάτι παράξενο.Μία κοπέλα να μπαίνει στο δωμάτιο 666.Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία,είναι ντυμένη στα μαύρα.Αφού ηρεμήσω καλά κατευθύνομαι προς το δωμάτιό μου,πάλι.Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και προσπαθώ να κοιμηθώ.

 Όταν τελικά ξημερώσει,ξυπνάω.Βάζω μια αλλαξιά ρούχα και κατεβαίνω προς το ισόγειο,που υπάρχει το εστιατόριο για να πάρω το πρωινό μου και να αφήσω τη καθαρίστρια να καθαρίσει το δωμάτιο.Βλέπω πάλι τη κοπέλα που είδα χτές,αυτή τη μαυροντυμένη να περνάει τον όροφο.Δεν έχω να χάσω τίποτα και τη χαιρετάω.Αλλα αυτή δε γυρνάει το πρόσωπο.Κοιτάω προσεκτικά το περπατημά της και καταλαβαίνω ότι κατευθύνεται προς το εστιατόριο.Το προσωπό της δε φαίνεται κάν,αλλά επιτέλους μου απαντάει με μία άγρια φωνή "Τι θέλετε?" ...

Το δωμάτιο 666-Εισαγωγή

...Ήταν μια αξέχαστη πενταήμερη εκδρομή στο Λονδίνο.Ήταν η προειδοποίηση που μου κίνησε τη περιέργεια.Αυτό το χαρτάκι στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου.Αυτός ο φάκελος,αυτή η σκηνή στο δωμάτιο 666...


...Μόλις είχα φτάσει στο ξενοδοχείο,κινήθηκα προς τη ρεσεψιόν.Η ρεσεψιονίστ έλειπε,κ έτσι αναγκάστηκα να περιμένω ένα τέταρτο.Είδα πάνω στο γραφείο έναν φάκελο.Τον άνοιξα απο περιέργεια.
"Μείνε μακριά απο το δωμάτιο 666",διάβασα τρομαγμένη.Κάποια στιγμή φτάνει η ρεσεψιονίστ και μου δίνει το κλειδί του δωματίου 665,του διπλανού του δωματίου 666.Επιφυλακτική,άνοιξα τη πόρτα και τακτοποίησα τα πράγματά μου,ώσπου κάποια στιγμή ακούστηκε μια κραυγή.Σκέφτηκα πως δεν θα είναι τίποτα και μπήκα για μπάνιο.Όταν βγήκα απο το μπάνιο και ετοιμάστηκα πήρα στη ρεσεψιόν για να μου φέρουν βραδινό.Κάποια στιγμή η πόρτα χτύπησε και απάντησα "Περάστε",αλλά κανείς δε μπήκε μέσα.Πηγαίνοντας προς τη πόρτα είδα τη γωνία ενός φακέλου.Τον τράβηξα προς τα μέσα και έκπληκτη διάβασα τα ίδια πράγματα με το γράμμα στη ρεσεψιόν...