Δωμάτιο 666:Η Συνέχεια

Τρίτη μέρα.Άλλες δυο μείνανε,και εγώ τίποτα...Ούτε μνημεία πήγα να δω,τίποτα.Κλεισμένη στο ξενοδοχείο να λύσω το μυστήριο..Τι να ήταν η κοπέλα άραγε;
Οι μέρες συνεχίζονταν και η φιλία μου με τη ρεσεψιονίστ και τον ιδιοκτήτη μεγάλωνε και εξελισσόταν.Ο Ιδιοκτήτης μου είχε δώσει το κλειδί του δωματίου με φόβο και μου είχε πει να προσέχω...Έτσι,γύρω στα μεσάνυχτα χτύπησα αλλά απάντηση δε πήρα.Έτσι τόλμησα να ανοίξω τη πόρτα,με μικρές φοβίες να με βασανίζουν.Σκοτάδι,σκοτάδι παντού.Ένας περίεργος ήχος ακουγόταν και διστακτικά άναψα το φως.Κανένας μέσα.Το κρεβάτι πεντακάθαρο,και το δωμάτιο επίσης.Δεν είχα τίποτα να κοιτάξω,τίποτα να εξετάσω.Προχώρησα προς το μπάνιο,αλλά επιφυλακτικά γύρισα πίσω.Και τότε είδα κάτω απ'το κρεβάτι κάτι σκούρο.Όταν πήγα να το ακουμπήσω,ήταν ξερό.Αίμα δεν ήταν,γιατί είχε το μαύρο χρώμα.Ήταν και άοσμο...Δεν ασχολήθηκα και πολύ,γιατί η περιέργεια να πάω στο μπάνιο με έτρωγε..Η πόρτα ήταν κλειδωμένη.Θυμήθηκα τα λόγια του ιδιοκτήτη και γύρισα να πάρω τα κλειδιά...Όταν όμως γύρισα,πάλι άκουσα τη κραυγή της πρώτης μέρας.Έπιασα τα κλειδιά και άνοιξα τη πόρτα του μπάνιου.Στο πάτωμα ήταν πάλι ένα υγρό.Αυτή τη φορά δεν ήταν ξερό όμως.Ήταν φρέσκο,και αν κρίνω απο τα ξυράφια δίπλα,ήταν αίμα.Η μπανιέρα γεμάτη νερό σε ροζ απόχρωση,λερωμένα ρούχα στην λεκάνη και αίμα,παντού αίμα..Ποιος να ήξερε τι είχε γίνει πριν χρόνια εδώ;
Ποιός;
Και εκεί που αναρωτιόμουν όλα αυτά,η πόρτα έκλεισε,και η Αλέξις μπήκε μέσα κοιτώντας με φιλικά.

Συνεχίζεται..